Starając się znaleźć ślady obecności benedyktynów w Polsce, bardzo szybko dochodzi się do wniosku, że nie sposób wyobrazić sobie historii chrystianizacji naszego kraju bez udziału i pomocy czarnych mnichów, jak byli nazywani w przeszłości. To oni bowiem jako pierwsi przybyli wraz z czeską księżniczką Dobrawą, by stworzyć podstawy administracji państwowej i kościelnej. Z tego spostrzeżenia wynika kolejny ważny wniosek: od samego początku duchowi synowie św. Benedykta byli obecni w najważniejszych ośrodkach politycznych i religijnych ówczesnej Polski. Ich opactwa szybko stały się ważnymi centrami oddziaływania na społeczeństwo. Jeżeli weźmiemy jeszcze pod uwagę prawie tysiącletnią obecność benedyktynów na ziemiach polskich, to wówczas nie powinien nas już dziwić fakt, że powiązania z opactwami benedyktyńskimi są bardzo silne w wielu miejscach, z których kilka przetrwało do naszych czasów.
Można mówić dwojako o obecności benedyktynów w Polsce: tej historycznej i tej współczesnej. Jakkolwiek historyczna jest wciąż przedmiotem badań i opracowań naukowych, tak obecna daje dobrą okazję, by zastanowić się nad istotą pracy i działalności benedyktynów w naszym kraju.
Aktualnie mamy w Polsce cztery czynne klasztory benedyktyńskie, zrzeszone w międzynarodowej Kongregacji Zwiastowania NMP. Są to: opactwo pw. śś. Apostołów Piotra i Pawła w Tyńcu, opactwo pw. Narodzenia NMP w Lubiniu, klasztor pw. Zwiastowania NMP w Biskupowie oraz klasztor św. Benedykta w Starym Krakowie (dom filialny opactwa tynieckiego). Warto tutaj nadmienić, że cechą charakterystyczną benedyktynów jest bardzo duża autonomia poszczególnych klasztorów, które funkcjonują jako oddzielne i samodzielne wspólnoty zakonne, przez co przyjmują wyjątkowe posłannictwo.
