Reguła nie tylko dla mnichów
Drugi Sobór Watykański przypomniał, że do świętości powołani są wszyscy nie tylko osoby konsekrowane, ale także świeccy. Każdy człowiek, mniej lub bardziej świadomie, szuka Boga nie wiedząc, że to Bóg pierwszy go woła i prowadzi. Święty Benedykt z Nursji (ok. 480–547) proponuje, aby z całą świadomością i zdecydowaniem podjąć to zasadnicze dążenie i uczynić z niego program życia. Kandydatom zgłaszającym się do klasztoru stawia tylko jedno pytanie: Czy prawdziwie szukają Boga? Ci, którzy nie mają powołania monastycznego, ale pragną na swej drodze życia podjąć ten sam program, mają możliwość zostać oblatami benedyktyńskimi (łac. oblatio = oddanie, ofiarowanie, poświęcenie). Jest to forma życia, w której człowiek, nie zmieniając swego stanu, ale wiążąc się przyrzeczeniami z konkretną wspólnotą benedyktyńską, kieruje się w codzienności tą samą Regułą, co mnisi żyjący w klasztorze.
Św. Benedykt tworzył wspólnoty mnichów i pisał dla nich Regułę w świecie zagrożonym przez chaos, a więc pod tym względem podobnym do tego, w jakim obecnie żyjemy, w świecie, w którym ludzie czują się wyobcowani nawet w rodzinie. W odpowiedzi na taką sytuację św. Benedykt starał się zbudować „dom Boży”, w którym wszystko zostaje tak zorganizowane, aby we wszystkim był Bóg uwielbiony (RB 57,9; por 1 P 4,11).
Reguła św. Benedykta ma swe źródło w Ewangelii Jezusa Chrystusa. Chrystus stanowi jej centrum. Reguła jest komentarzem do Ewangelii, stara się Ewangelię wprowadzić praktycznie w życie. Dzięki temu czy to w rodzinie, czy w pracy Ewangelia jest żywa w codziennych sprawach człowieka. Sprawia, że człowiek, który wybrał taką właśnie drogę otwiera się na łaskę i pod jej działaniem, stara się pokonać swoją słabość i odpowiada miłością na miłość Boga. Reguła nie dodaje niczego do zasadniczej wizji życia chrześcijańskiego a jedynie uświadamia jak żyć, aby „niczego nie przedkładać nad miłość Chrystusa” (RB 4,21); ustawia właściwą hierarchię wartości. Jak powiedział kardynał Basil Hume „pozwala zwykłym ludziom przeżyć niezwykłe życie”.
Dzięki głębokiej znajomości natury człowieka i relacji międzyludzkich, jaką św. Benedykt posiadał, jego Reguła nadaje się zarówno dla mnichów jak i nie-mnichów. Stąd propozycja oblacji.